Między miastem Žabljak (najwyżej położone miasto w Czarnogórze) a Gojakovići rozciąga się malownicza dolina rzeki Tara, która miejscami przyjmuje postać kanionu. Jego długość to 78 km a głębokość dochodzi miejscami do 1300 m. Rzeka płynie tutaj w przełomie. Jest to najgłębszy kanion w Europie dlatego postanawiamy go przejechać. Niestety miejsc parkingowych jest jak na lekarstwo a droga jest bardzo wąska więc zdjęć za dużo nie porobiłem ale te które mam to wrzucę żeby można było to miejsce zobaczyć i ewentualnie dodać jako cel swoich podróży. Bo warto.

Zanim wjedziemy do kanionu kilka fotek z krajobrazu krasowego z okolic Žabljaka:








Most Đurđevića - długość 360 m, wysokość nad rzeką 170 m. W czasie wojny częściowo wysadzony (jedno przęsło). Po wojnie odbudowany:




Pomnik Božidara Žugica, bohatera z okresu II w.ś.:






W 1978 roku kręcono tu sceny do filmu Komandosi z Navarony:


A my wjeżdżamy do kanionu:



CDN

Późnym popołudniem przyjeżdżamy do Monastyru Ostrog(Манастир Острог). Monastyr został założony w XVII w a jego dolna część, udostępniona dla turystów, powstała na początku XIX w  i została ufundowana przez cara Mikołaja II. Klasztor składa się z 4 cerkwi. Najmłodsza pochodzi z 2005 roku.
Do samego monastyru można podjechać samochodem (parkingowy ma jakiś dziwny sposób rozróżniania kto płaci a kto nie). My parkujemy na dużym, darmowym parkingu i wchodzimy po schodach w górę.

Wejście jest po schodach. Zajmuje ok. 20 minut pod górę. Z góry należy się nie rozpędzać żeby nie ominąć parkingu, który nie leży bezpośrednio przy schodach (my to przerobiliśmy):


Najmłodsza część klasztoru. W klasztorze na stałe jest 12 zakonników. Jest sklepik z pamiątkami, kilka automatów z kawą i wodą:


Święto monastyru przypada na 11 - 12 maja:


Powoli wyłania się, wykuta w skale właściwa część klasztoru:


Oto i on w całej okazałości:



CDN

Może ktoś z bulgaricusów pomóc w ogarnięciu tematu parkingów w stolicy Czech ?
Planuję za kilka dni krótki pobyt w Pradze i widzę , że ceny za tą przyjemność są spore .
W zamian wrzucę parę fotek 

Jadąc z Kotoru w stronę Cetinje warto zarezerwować sobie trochę czasu i zajechać do Parku Narodowego Lovćen. Jadąc od Kotoru pokonamy sporą różnicę wysokości bo od wysokości 0 m n.p.m. wjedziemy (prawie, bo parking znajduje się kilkaset schodów niżej) na Jezerski Vrh, którego wysokość to 1657 m n.p.m. Droga z Kotoru wąska i kręta natomiast sama końcówka do parku narodowego to świeżutki, tegoroczny asfalt. Wjazd do parku płatny - 2€ od osoby. Pod mauzoleum w miarę pustych miejsc można zaparkować. Warto być tu w czasie ładnej pogody gdyż widoki zapierają dech w piersiach!

Jesteśmy w chmurach! Na szczęście jest ich niedużo.


Parking pod samo wejście. Niektórzy z kierowców nie zhańbią się kilkusetmetrowym podejściem. Ludzie są czasem dziwni:


Widoczek w kierunku zachodnim:


Do mauzoleum prowadzą schody, którymi idziemy w tunelu wykutym w skale. Jest to trochę monotonne. Samo mauzoleum powstało na początku lat 70 - tych XX w.:


Ze szczytu widać całą Czarnogórę, która powierzchniowo zbliżona jest do naszego województwa lubuskiego:


Dumnie powiewająca flaga państwowa na szczycie Jezerskiego Vrchu:



CDN

Przejeżdżając wokół Boki Kotorskiej nie możemy odmówić sobie krótkiego spaceru po miasteczku Perast. Miasteczko obok Kotoru wpisane jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Samo położenie w tak uroczym miejscu wpłynęło na to, że tu po prostu nie może być brzydko. Zatrzymujemy się przy drodze do Kotoru i schodzimy w dół stromymi schodami na godzinny spacer.

Tędy będziemy się wspinać ale dopiero w drodze powrotnej. Takie podejście w upale bywa męczące i jak wchodzimy do samochodu to klima rusza na maksa. Oczywiście zaczyna chłodzić dopiero po kilku minutach:


Okoliczności przyrody są bajeczne. Taki krzew fotografowałem w Trebinje, bodajże:


Wychodzimy w okolicach kościoła św. Mikołaja Sveti Nikola:




Zatoka Kotorska w każdym miejscu i za każdym razem wygląda bajkowo. Chce się wsiąść na ten skuter i pośmigać w tej lazurowej wodzie:



CDN

To najdalej na południe wysunięte miasto w BiH, leżące ok. 30 km na pn - wsch od Dubrownika. Leży nad rzeką Trebišnjica i leży w Republice Serbskiej BiH. Dominującą grupą narodowościową są oczywiście Serbowie. W czasie wojny jako siedziba wojsk serbskich uniknęło zniszczeń poza wysadzeniem starych meczetów obecnie odbudowanych.

Starówka, na której mieszkamy, z wąskimi uliczkami jest systematycznie odrestaurowywana:


Osman-pašina džamija, meczet w obrębie starego miasta:


Brama na stare miasto:


Hotel i restauracja Platani. Rzeczywiście platanów ci tu dostatek. Są piękne i spacer w parku jest przyjemny gdyż panuje przyjemny chłodek:


Pomnik Piotra II Petrowića - Niegosza - prawosławnego biskupa Czarnogóry.


Mury wokół starego miasta:




Trebinje to najcieplejsza część BiH dlatego takie piękne roślinki a w wielu miejscach także palmy daktylowe mogą sobie tu spokojnie rosnąć:



CDN

Po drodze z Kravicy do Trebinje postanawiamy zatrzymać się w miasteczku Stolac. Miasteczko kiedyś odgrywało znaczącą rolę jako ośrodek handlowy, rzemieślniczy. Swoje siedziby mieli tu krawcy, rymarze, grabarze. Większość budynków po II wojnie światowej wyburzono. Również wojna z 1993 roku obeszła się z pozostałościami budowli okrutnie. Niektóre budowle zrekonstruowano a rekonstrukcja innych trwa do dzisiaj.
Stolac w 1993 był miejscem zaciętych walk między muzułmanami a bośniackimi Chorwatami. Meczety i cerkiew wysadzono. Na miejscu funkcjonował obóz koncentracyjny. Struktura ludnościowa po wojnie uległa zmianie, zmniejszył się procentowy udział muzułmanów i Serbów a zwiększył Chorwatów.

Pierwsze zdjęcie wykonane w Stolac to tablica upamiętniająca ofiary wojny z lat 90 - tych:


Sahat Kula - wieża zegarowa, dumnie góruje w centrum miasta:


Wchodzimy na dziedziniec meczetu Čaršijska džamija , który w latach 90 - tych był doszczętnie zrujnowany, teraz odbudowany:












Meczet jak i dach nad studnią do mycia się przed modlitwą pokryty jest grubymi kamiennymi płytami:


Studnia do rytualnych ablucji. Jesteśmy w czasie gdy nikt nie korzysta. Tutaj na pewno jest dobra i smaczna woda do picia. Korzystamy.


Dziedziniec meczetu jest pięknie zagospodarowany:













CDN

Kilka kilometrów od granicy z Chorwacją, w południowej BiH leży magiczne miejsce Wodospady Kravica. Wodospadów jest kilka, wszystkie utworzone są na progach skalnych i zasilane wodą płynącą z rzeki Trebižat. Wysokość progu skalnego, z którego spada woda wynosi ok. 25 metrów. Grupa wodospadów tworzy park narodowy ale jako ciekawostka - można się tu kąpać (woda raczej zimna).
Przed kasami duży, pojemny i bezpłatny parking, z którego nie korzystamy gdyż mieszkamy ok. 500 m od tego miejsca. Bilety wstępu 10 BAM od osoby dorosłej.
My przybywamy tu ok. godz. 19.30 więc światło już nie takie i zdjęcia są takie sobie. Natomiast atmosfera miejsca jest przyjemna choć Niagara to nie jest ani Plitvice czy Krka. Ale mimo wszystko warto tu zajrzeć.


Ta autostrada prowadzi bodajże do Chorwacji:

















CDN

Kilkanaście kilometrów na południe od Mostaru zlokalizowana jest miejscowość Blagaj. Naszym celem jest klasztor derwiszy (tekke) przepięknie położony u źródeł rzeki Buna. Klasztor pochodzący z XV wieku jest położony u stóp masywu górskiego w niszy poniżej której znajduje się jaskinia krasowa z której wypływa rzeka. Wokół tego miejsca panuje swoisty mikroklimat gdyż mimo upału tu utrzymuje się rześki chłód.

Początkowo podjeżdżamy krętą drogą pod ruiny zamku Stjepan Grad. Nie wspinamy się jednak tylko robimy zdjęcia:


Chętnie byśmy się tam wdrapali lecz tego podejścia nie było w planach a harmonogram dnia mocno napięty:


Agata już w sumie zaczęła zmieniać obuwie lecz w ostatniej chwili nie decydujemy się podchodzić (a szkoda!):


Klasztor zlokalizowany jest u podnóża wapiennego masywu i pięknie się z nim komponuje. Derwisze czyli mnisi muzułmańscy w tym cudownym miejscu mogli oddawać się swoim praktykom religijnym:


Do kompleksu budynków wchodzimy kupują bilet za 5 BAM czyli ok. 11 zł. Płatny jest również parking przed klasztorem choć my wjeżdżamy jakimś cudem nie płacąc:


W kawiarence można wypić kawę po bośniacku, odpocząć i pokontemplować:


Spod tych skał wypływa rzeka Buna tworząc wielkie wywierzysko:






Krótki opis:


CDN

Zajeżdżamy do Jablanicy, w zasadzie w jedno miejsce - do muzeum związanego z bitwą jaka stoczyła się tu w 1943 roku pomiędzy siłami niemieckimi a jugosłowiańską partyzantką.

W roli głównej ( i na fotografiach też) zawalony most, który jest rekonstrukcją zbudowaną na potrzeby filmu "Bitwa nad Neretwą" z 1969 roku w reżyserii Veljko Bulajića. Produkcja była nominowana do Oscara.

Kto ma czas i ochotę może film obejrzeć:




Wspomniany most:


Lokomotywa z jednym wagonem to też pozostałość po kręconym filmie:


Schodzimy do koryta rzeki skąd most można obejrzeć z bliska:


...a lokomotywę z dołu:


Tuż nad samą Neretwą:


CDN