Chorwacja (Dalmacja) 2018

[ventosa]

To był nasz pierwszy pobyt w Dalmacji. Wcześniej odwiedziliśmy północ Chorwacji.
Pomimo ostrzeżeń na znanym forum o tym kraju, zdecydowaliśmy się na pobyt w miejscowości Dugi Rat. Cieszę się, że nie posłuchaliśmy bo był to naprawdę dobry wybór. Mieszkaliśmy nad samym morzem, na naszym kawałku plaży wypoczywali tylko mieszkańcy naszego i  domu obok, dzięki czemu nie miało znaczenia o której godzinie przyszliśmy, zawsze było dużo miejsca. Dodatkowym plusem było to, że właściciele udostępniali za darmo parasole i leżaki (normalnie taki zestaw to koszt dzienny 25-30 kun, przy cenie kuny ~0,60zł).

Na tarasie z jednej strony mieliśmy taki widok:


A z tej właściwej taki:

Sama miejscowość jest niewielka, mimo to znajdziemy w niej 2 markety i kilka knajpek, od tańszych po droższe, ale bardziej klimatyczne. Można również wypożyczyć łódkę czy skuter wodny.

Jest też mały auto kemping:




W kolejnych częściach Split, Trogir, Omiś i Makarska a także wycieczka statkiem na wyspę Brać a na niej miasteczka Supetar i Postira.

[ventosa]

Kończąc poprzedni wpis, aby jak najwięcej wyciągnąć z naszego krótkiego urlopu do Chorwacji jechaliśmy w nocy z przerwą na sen, przez Zwardoń potem winietkowo Słowacja i Węgry, do starego przejścia granicznego w Letenye, gdzie jest stacja z LPG. Wybór drogi okazał się całkiem dobry, nigdzie nie trafiliśmy na korki a na przejściu spędziliśmy jakieś 2 minuty – sprawdzali wyłącznie dowody/paszporty. Żadnego otwierania bagażników i innych ceregieli. W drodze powrotnej jechaliśmy tą samą trasą i przejściem, tylko w dzień. Tym razem korek był na autostradzie w okolicach Zadaru, ale objechaliśmy go bocznymi drogami. Na przejściu również z 5 aut i wszystko załatwione w 2-3 minuty.

Dugi Rat leży 5 km od Omisia, dlatego naturalnym stało się jego odwiedzenie. Jest to typowa miejscowość turystyczna, zamieszkała przez ~6500 mieszkańców. Wg Wikipedii „W okresie VII – XI wieku miejscowość znajdowała się na północnej granicy terytorium plemiennego państwa słowiańskiego Narentan, znanego z uprawiania piractwa morskiego. Później, pomiędzy XII a XIV wiekiem, znane siedlisko piratów, dowodzonych przez książąt z rodu Kačić.”

[egon]

Super fotki

[ventosa]

Dzięki

---

Jak już jesteśmy przy miejscowościach czysto turystycznych to odwiedźmy chyba najsłynniejszą, położoną u podnóża masywu górskiego Biokovo,  zamieszkiwaną przez około 14 000 osób, należącą do najcieplejszych miejscowości Chorwacji: Makarską.
Ma ona dość bogatą historię. W przeszłości znajdowała się tutaj rzymska osada, w VI w. podbita przez Gotów. Słowianie też mieli tutaj swoje pięć minut, gdy zdobyli miasto atakowali z niego przepływające do Wenecji statki.  W kolejnych wiekach w Makarskiej rządzili królowie chorwacko-węgierscy, Turcy, Wenecjanie oraz Habsburgowie.

[ventosa]

Split

Drugie co do wielkości miasto Chorwacji i stolica Dalmacji.
Początkowo na terenie obecnego Splitu znajdowała się osada starożytnych Greków, a następnie Rzymian. W tym okresie cesarz Djoklecjan zbudował tam swoją siedzibę, który zarazem jest najbardziej znanym obecnie zabytkiem. Po raz pierwszy Split włączono do Chorwacji w 1069 roku, do znanej nam obecnie niepodległej Chorwacji należy od 1991r. Swoją siedzibę ma tutaj Hajduk Split (zał. 1911r.), niestety nie udało nam się go odwiedzić.

Na początek kilka fotek z nowej części miasta:













I powoli zbliżamy się do starówki





A to już ruiny Pałacu Djoklecjana z przełomu III i IV wieku, czyli zbudowanej z rozmachem na powierzchni 214 × 175 m willi:
































Split odwiedziliśmy też po raz drugi, wieczorową porą:

[egon]

Ventosa zdjecia rewelka. numer 1 zdjecie 21 i 23

[ventosa]

Sporo osób twierdzi, że to nie aparat robi zdjęcia tylko fotograf.
Jak widać nie do końca jest to prawdą, bo fotograf ten sam tylko zamiast "małpki" najprostsza lustrzanka i zdjęcia od razu wyglądają inaczej.
Oczywiście co do ujęć jest to prawdą, aparat sam tego nie zrobi. Ale co do jakości zdjęć jest to przepaść.
To tak, gdyby ktoś się zastanawiał czy warto kupić coś lepszego

[ventosa]

Trogir
Założone w III w. miasto portowe, obecnie zamieszkałe przez ok. 11 000 osób. Średniowieczna starówka znajduje się na wyspie.



























Z Trogiru, dzięki podnoszonemu mostowi, można również dostać się na pobliską wyspę Čiovo (widok na most i Trogir od strony wyspy):



I dwie fotki z samej wyspy:

[ventosa]

Za 150 kun od osoby (dzieci połowa) z Omisia można popłynąć na wyspę Brać. W cenie jest obiad, składający się z ryby lub mięsa oraz sałatki i chleba, a także chłodne napoje, kawa i rakija oraz wino- w takich ilościach, że pod koniec rejsu niektórzy mieli już całkiem niezłe humorki. Rejs trwa około 6,5 godziny, z dłuższym postojem w miasteczku Supetar i krótszym w Postirze.
Brać  to największa wyspa Dalmacji. Stąd  pochodzi biały marmur, z którego m.in. budowano pałac Dioklecjana w Splicie.

Supetar - miasteczko liczące około 3500 mieszkańców, w którym od 1921r. mieszkał chorwacki rzeźbiarz Ivan Rendić.

[ventosa]

Po obiedzie udaliśmy się do małego miasteczka Postira z około 1500 mieszkańcami, które po raz pierwszy zostało wspomniane na piśmie w XIV wieku. Tu urodził się chorwacki pisarz Vladimir Nazor.

A towarzyszyły nam mewy, karmione przez pasażerów resztkami ryb

















Z Postiry wracamy już do Omisia.



Na koniec muszę zaznaczyć, że choć jestem przeciwny zakazom i nakazom to akurat zakaz palenia jest jednym z tych, które powinny być wprowadzane wszędzie bez wyjątku, bo nie każdy ma na tyle rozwinięty mózg, aby zauważać, że coś może przeszkadzać innym. Pewna chorwacka rodzina usiadła na środku statku, a jedna z pań wyjęła własną popielniczkę i najzwyczajniej w świecie co kilka minut paliła bardzo śmierdzące papierosy, nie zważając na to, że wszyscy pozostali, łącznie z załogą, chodzili zapalić na tył statku. Nie było tam żadnych oznaczeń, ale logika podpowiadała, że wiatr wywiewał dym nie przeszkadzając nikomu. No ale trzeba było wstać i iść a po co, skoro można robić to siedząc na własnym miejscu. Wrażenia na pani nie robiło nawet to, że na statku było sporo dzieci, w tym jedno z jej rodziny siedzące przy jej stole, gdzie oddawała się swojemu nałogowi. Załoga nie reagowała, bo pani była jakąś znajomą kapitana, zaraz po wejściu na pokład witała się z nim tak głośno, że nie sposób było tego przeoczyć.

I to już koniec naszych chorwackich wakacji.
Dziękuję tym, którzy dotrwali do końca