04-09-2015,20:16:25
ciąg dalszy...
Pakowanie
Okres przygotowań do wyjazdu… pominę, ponieważ nie mam zdrowia wracać do tych dni, ale każdy z Was to przechodził.
Pakujemy się tak na poważnie dopiero w piątek wieczorem – wyrzucam wszystko przed drzwi garażu.
Po 5 minutach drapię się w głowę „ jak, do cholery to wszystko upchnąć ?!” , zapalam nerwowo papierosa i czując wzrok LP na plecach, odwracam się i widzę małżonkę jak z okna triumfuje „ a nie mówiłam Peter ? będzie problem z upchaniem” – do zapłonu brakuje już niewiele.
Po 2 godzinach szamotania się z tobołami, wracam do domu z miną zwycięzcy – LP „ jestem pod wrażeniem, a na rano zostało to i to do spakowania” – ręce mi opadły, wyszukałem w lodówce zimną Perłę – idąc na taras, rzucam do LP „ nastaw budzik na wpół do piątej, wyruszamy o godzinie 6”…
Zrywamy się… po piątej !
„ Usłyszałam – nastaw budzik po piątej !” – wybuchł nastąpił, połknąłem go w całości, tylko uszami cienka smuga dymu poszła. Wiedziałem, że cokolwiek powiem i tak będzie to moja wina.
Śniadanie, ostatnie pakunki, budzenie HD „ nie jadę, odejdź, oddaj kołdrę, mórz poczeka” - skąd w trzyletnim dziecku tyle uporu ?.
Dojazd
O godzinie 6.20 wszystko zostaje upchnięte w aucie – AD, HD, LP i toboły. No to jedziemy !!!
Jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie z radaru pod Kraśnikiem i kierujemy się na Rzeszów.
Przed Duklą, na Orlenie – tradycyjne śniadanie peterosów i ostatnie tankowanie w PL.
Może wydać Wam się to dziwne, ale dla mnie zawsze wakacje rozpoczynają się w momencie, gdy widzę hektary słoneczników lub kukurydzy na Węgrzech czy w Rumunii – tak mój organizm reaguje, widząc te żółte dywany - mózg wysyła do reszty komórek informację o urlopie.
Jedziemy dalej – Barwinek, Krajna Polana i dalej drogami 554 i 552 na Pacin. To nie był dobry wybór – co prawda pusto, ale mnóstwo wiosek po drodze i nawierzchnia średniej jakości. Z powrotem wracaliśmy na Tokaj, dalej Trebisov.
Kierujemy się przez ( tu właśnie mózg wysyła depeszę – „urlop - jedź peter, jedź” ) Kisvarda i Mateszalka na Satu Mare ( 10 minut ) – dalej pod Turdę, do hotelu Stejeris.
Meldujemy się tam przed godziną 22, późno jak diabli, gorąco jak diabli, śmierdzi jak diabli. Hotel przy samej trasie, straszny hałas – zamkniesz okno to udusisz się z gorąca, otworzysz - hałas i smród z szamba, też stracisz życie. Ciepłe posiłki tylko do 22, potem do 22.30 tylko ciorba – bez rewelacji, śniadanie niezłe, pokoje szkoda gadać. Drugiego dnia mieliśmy dojechac do bzyqa, który nocował z rodziną w Saliste i razem udać się do Bukaresztu, ale próbując zasnąć po ciorbie i Ursusie wiedziałem, że nie wstaniemy dość wcześnie, aby być u nich ok. godziny 9. Wyjechaliśmy dopiero po 9 i cały dzien ścigałem bzyqa – startując miał 1,5h przewagi, by pod wieczór w Bułgarii różnica zmalała gdzieś do 15 minut. Zmęczeni nocą ale i szczęśliwi, że Stejeris już za nami, prujemy dalej. Nawet HD mówi „ tato, jedź już”.
No właśnie HD, czyli nasza 3 letnia mała korba. Obawy co do jej reakcji oraz pomysłów jakie może zaprezentować podczas swej pierwszej tak dalekiej podróży spędzały rodzicom sen z powiek. Staraliśmy się przygotować do tego, jak filipińczyk dziś do tsunami potrafi najlepiej. I tu pełne zaskoczenie – HD przeistoczyła się w owieczkę. Nawet temperaturę jej zmierzyliśmy po drodze, zakładając, że zaczyna chorować. Nie! Cud! Eliksirem okazał się tablet z bajkami ( bzyq jeszcze raz dzięki za podesłanie karty ). HD – ogląda, śpi, śpiewa, czyta książeczki. Razem z LP nie wierzymy, ale to prawda.
Po wjechaniu na centurię Bukaresztu, nastąpił pierwszy rozwód – po przejechaniu skrętu na Giurgiu, LP „ daleko do tego promu ?” - mówię, że około 120 km. Nadmieniam, że po ciężkiej nocy – dalsza podróż upływała w ukropie – temperatura sięgała 40 stopni; w dodatku odcinek Sybin-Pitesti, dał nam nieźle w kość – spory ruch, korki.
LP kontynuuje „jedźmy na Ruse” - skręt jest już za nami gdzieś z 1km, LP domaga się mojej jakiejkolwiek reakcji ( nie odzywam się ). W końcu pytam „ jesteś pewna ?” - LP „TAK!!!”.
Tu następuje krótka, acz dynamiczna wymiana zdań – to też pewnie znacie.
Ok myślę, niech będzie, zawracamy i jedziemy na Giurgiu. Przed mostem staliśmy około 30 minut, w temperaturze 42 stopnie, ale ruszamy – moja żona zawsze mówi, że most jej się cholernie podoba. Most jak most, szczególnie teraz.
Przyśpieszamy – ok. 20stej Oasis Beach w Kamchiji nawiedzają peterosy – mimo zmęczenia szybka decyzja w apartamencie – nad mórz !!!
Po 5 minutach moczyliśmy nogi w Morzu Czarnym – wszystko zniknęło, nic się nie liczy, zmęczenia nie ma.
Zachód słońca, szum fal – i pierwszy tego urlopu tępy wzrok u wszystkich peterosów, tak na nas działają bułgarskie plaże.
Wiemy już, że będzie dobrze - to się czuje.
Z pośpiechu nie mamy nic ze sobą – ani kąpielówek, ani ręczników, zresztą zmrok już zapadł na dobre. Nagle AD rzuca krótko „ basen” - wszyscy rzucili się do auta, nawet HD zrozumiała, że trzeba szybciej nogami przebierać bo będzie nagroda.
Za 15 minut peterosy opanowały basen – HD wrzeszczała z radości niczym dobrej klasy wzmacniacz, AD znikał pod wodą niczym mors. W końcu jesteśmy...
Tydzień przed wyjazdem zmieniłem rezerwację z 1 bedroom na 2 bedroom. Apartament dość spory – w sypialniach podwójne łóżka, w salonie rozkładana kanapa dla 2 osób, z dobrym aneksem kuchennym – jest piekarnik, mikrofala, toster, talerze, garnki, sztućce itd. Na trzecim piętrze, zewnętrzny z widokiem na morze. Wszystko to możecie zobaczyć na stronie Oasis – zdjęcia i filmy tam zamieszczone, oddają w pełni rzeczywistość, dlatego nie zamieszczam ich w relacji. Z czystym sumieniem mogę polecić ten ośrodek.
Wracamy do apartamentu po 22giej – HD zasypia przekraczając próg, AD chowa się w czeluściach WIFI i muzyki, ja z LP konstruujemy sami szopską, przegryzam łukankę, szybko otwieram pierwszą Zagorkę, siadamy na tarasie.
Nawet tu, mimo że do plaży jest 1km słychać morze, które nigdy nie zasypia, ale my tak...
![[Obrazek: WP_20150820_17_02_42_Pro.jpg]](http://s30.postimg.org/4gd6jxjf5/WP_20150820_17_02_42_Pro.jpg)
cdn
Pakowanie
Okres przygotowań do wyjazdu… pominę, ponieważ nie mam zdrowia wracać do tych dni, ale każdy z Was to przechodził.
Pakujemy się tak na poważnie dopiero w piątek wieczorem – wyrzucam wszystko przed drzwi garażu.
Po 5 minutach drapię się w głowę „ jak, do cholery to wszystko upchnąć ?!” , zapalam nerwowo papierosa i czując wzrok LP na plecach, odwracam się i widzę małżonkę jak z okna triumfuje „ a nie mówiłam Peter ? będzie problem z upchaniem” – do zapłonu brakuje już niewiele.
Po 2 godzinach szamotania się z tobołami, wracam do domu z miną zwycięzcy – LP „ jestem pod wrażeniem, a na rano zostało to i to do spakowania” – ręce mi opadły, wyszukałem w lodówce zimną Perłę – idąc na taras, rzucam do LP „ nastaw budzik na wpół do piątej, wyruszamy o godzinie 6”…
Zrywamy się… po piątej !
„ Usłyszałam – nastaw budzik po piątej !” – wybuchł nastąpił, połknąłem go w całości, tylko uszami cienka smuga dymu poszła. Wiedziałem, że cokolwiek powiem i tak będzie to moja wina.
Śniadanie, ostatnie pakunki, budzenie HD „ nie jadę, odejdź, oddaj kołdrę, mórz poczeka” - skąd w trzyletnim dziecku tyle uporu ?.
Dojazd
O godzinie 6.20 wszystko zostaje upchnięte w aucie – AD, HD, LP i toboły. No to jedziemy !!!
Jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie z radaru pod Kraśnikiem i kierujemy się na Rzeszów.
Przed Duklą, na Orlenie – tradycyjne śniadanie peterosów i ostatnie tankowanie w PL.
Może wydać Wam się to dziwne, ale dla mnie zawsze wakacje rozpoczynają się w momencie, gdy widzę hektary słoneczników lub kukurydzy na Węgrzech czy w Rumunii – tak mój organizm reaguje, widząc te żółte dywany - mózg wysyła do reszty komórek informację o urlopie.
Jedziemy dalej – Barwinek, Krajna Polana i dalej drogami 554 i 552 na Pacin. To nie był dobry wybór – co prawda pusto, ale mnóstwo wiosek po drodze i nawierzchnia średniej jakości. Z powrotem wracaliśmy na Tokaj, dalej Trebisov.
Kierujemy się przez ( tu właśnie mózg wysyła depeszę – „urlop - jedź peter, jedź” ) Kisvarda i Mateszalka na Satu Mare ( 10 minut ) – dalej pod Turdę, do hotelu Stejeris.
Meldujemy się tam przed godziną 22, późno jak diabli, gorąco jak diabli, śmierdzi jak diabli. Hotel przy samej trasie, straszny hałas – zamkniesz okno to udusisz się z gorąca, otworzysz - hałas i smród z szamba, też stracisz życie. Ciepłe posiłki tylko do 22, potem do 22.30 tylko ciorba – bez rewelacji, śniadanie niezłe, pokoje szkoda gadać. Drugiego dnia mieliśmy dojechac do bzyqa, który nocował z rodziną w Saliste i razem udać się do Bukaresztu, ale próbując zasnąć po ciorbie i Ursusie wiedziałem, że nie wstaniemy dość wcześnie, aby być u nich ok. godziny 9. Wyjechaliśmy dopiero po 9 i cały dzien ścigałem bzyqa – startując miał 1,5h przewagi, by pod wieczór w Bułgarii różnica zmalała gdzieś do 15 minut. Zmęczeni nocą ale i szczęśliwi, że Stejeris już za nami, prujemy dalej. Nawet HD mówi „ tato, jedź już”.
No właśnie HD, czyli nasza 3 letnia mała korba. Obawy co do jej reakcji oraz pomysłów jakie może zaprezentować podczas swej pierwszej tak dalekiej podróży spędzały rodzicom sen z powiek. Staraliśmy się przygotować do tego, jak filipińczyk dziś do tsunami potrafi najlepiej. I tu pełne zaskoczenie – HD przeistoczyła się w owieczkę. Nawet temperaturę jej zmierzyliśmy po drodze, zakładając, że zaczyna chorować. Nie! Cud! Eliksirem okazał się tablet z bajkami ( bzyq jeszcze raz dzięki za podesłanie karty ). HD – ogląda, śpi, śpiewa, czyta książeczki. Razem z LP nie wierzymy, ale to prawda.
Po wjechaniu na centurię Bukaresztu, nastąpił pierwszy rozwód – po przejechaniu skrętu na Giurgiu, LP „ daleko do tego promu ?” - mówię, że około 120 km. Nadmieniam, że po ciężkiej nocy – dalsza podróż upływała w ukropie – temperatura sięgała 40 stopni; w dodatku odcinek Sybin-Pitesti, dał nam nieźle w kość – spory ruch, korki.
LP kontynuuje „jedźmy na Ruse” - skręt jest już za nami gdzieś z 1km, LP domaga się mojej jakiejkolwiek reakcji ( nie odzywam się ). W końcu pytam „ jesteś pewna ?” - LP „TAK!!!”.
Tu następuje krótka, acz dynamiczna wymiana zdań – to też pewnie znacie.
Ok myślę, niech będzie, zawracamy i jedziemy na Giurgiu. Przed mostem staliśmy około 30 minut, w temperaturze 42 stopnie, ale ruszamy – moja żona zawsze mówi, że most jej się cholernie podoba. Most jak most, szczególnie teraz.
Przyśpieszamy – ok. 20stej Oasis Beach w Kamchiji nawiedzają peterosy – mimo zmęczenia szybka decyzja w apartamencie – nad mórz !!!
Po 5 minutach moczyliśmy nogi w Morzu Czarnym – wszystko zniknęło, nic się nie liczy, zmęczenia nie ma.
Zachód słońca, szum fal – i pierwszy tego urlopu tępy wzrok u wszystkich peterosów, tak na nas działają bułgarskie plaże.
Wiemy już, że będzie dobrze - to się czuje.
Z pośpiechu nie mamy nic ze sobą – ani kąpielówek, ani ręczników, zresztą zmrok już zapadł na dobre. Nagle AD rzuca krótko „ basen” - wszyscy rzucili się do auta, nawet HD zrozumiała, że trzeba szybciej nogami przebierać bo będzie nagroda.
Za 15 minut peterosy opanowały basen – HD wrzeszczała z radości niczym dobrej klasy wzmacniacz, AD znikał pod wodą niczym mors. W końcu jesteśmy...
Tydzień przed wyjazdem zmieniłem rezerwację z 1 bedroom na 2 bedroom. Apartament dość spory – w sypialniach podwójne łóżka, w salonie rozkładana kanapa dla 2 osób, z dobrym aneksem kuchennym – jest piekarnik, mikrofala, toster, talerze, garnki, sztućce itd. Na trzecim piętrze, zewnętrzny z widokiem na morze. Wszystko to możecie zobaczyć na stronie Oasis – zdjęcia i filmy tam zamieszczone, oddają w pełni rzeczywistość, dlatego nie zamieszczam ich w relacji. Z czystym sumieniem mogę polecić ten ośrodek.
Wracamy do apartamentu po 22giej – HD zasypia przekraczając próg, AD chowa się w czeluściach WIFI i muzyki, ja z LP konstruujemy sami szopską, przegryzam łukankę, szybko otwieram pierwszą Zagorkę, siadamy na tarasie.
Nawet tu, mimo że do plaży jest 1km słychać morze, które nigdy nie zasypia, ale my tak...
cdn
ks. Tischner
„Prawdy są trzy: cała prawda, święta prawda i gówno prawda”
„Prawdy są trzy: cała prawda, święta prawda i gówno prawda”
