Tym razem podczas naszego pobytu w Warszawie wybór padł na restaurację Munja. Jest to druga restauracja o tej nazwie w Warszawie. Mieści się w Browarach Warszawskich, zrewitalizowanym miejscu między ulicami Grzybowską, Wronią, Chłodną i Krochmalną.

Ogólnie jest bardzo smacznie, kelnerzy uwijają się między stolikami, na miejscu działa grill/skara. Stolików jest więcej niż w "starej" Munji, są też miejsca na dworze. Raczej wcześniej trzeba zamówić miejsce. My jesteśmy w piątkowy wieczór i lokal jest pełen osób. Smaki potraw wyraziste, dania są ładnie podane i smakują Bałkanami. Ceny umiarkowane. Za 4 dania, startery, dwie karafki wina płacimy około 400 zł.

Jako starter zamawiamy tatara z polędwicy wołowej:


Musaka:


Cevapcici z jagnięciny:


Ośmiornica:


Risotto z owocami morza, trochę za rzadkie, przypominało w konsystencji gęstą zupę z ryżem:



Polecamy to miejsce.

Na wyjeździe z Bułgarii kupiłem sobie coś, co wyglądało na tanie wino. Byłem w markecie i nawet za bardzo nie czytałem     Plastikowa butelka półtoralitrowa, 9,5 procent. Na rysunku jakieś owoce, ale jak wino to nie smakuje  Pisze tam m.in. bałkanski gaziran oraz bilkov eliksir. Jak to wrzuciłem do internetu to pojawiają się jakieś szampony i... bitwa pod Gallipolli   Może ktoś pomoże?

W połowie drogi między Banja Luka a Jajce zatrzymujemy się na przydrożnym, żwirowym parkingu i od razu rozpościera się przed nami niesamowity widok. Rzeka Vrbas wyżłobiła w skałach osadowych głęboki kanion jednocześnie meandrując. I dzięki tym procesom mamy takie oto widoki:

Piran (wł. Pirano), miasteczko leży nad morzem, architektonicznie przypomina włoskie miasta gdyż przez jakiś czas było wenecką twierdzą na Półwyspie Istria. Tak jak Koper znalazł się w granicach Jugosławii w 1954 roku. Ok. 10 procent mieszkańców miasta posługuje się językiem włoskim.
My przyjeżdżamy do miasta z samego rana, parkujemy tuż przed miasteczkiem na jakimś dzikim parkingu i zaczynamy zwiedzać.

Zaczynamy od murów obronnych, które okalają miasto od wschodu, wstęp na mury to 2€ ale warto gdyż z kilku baszt roztacza się piękny widok na leżące poniżej miasto:


Zdjęcia wyszły bajkowo, telefon się spisał, kolory są takie jak w rzeczywistości, niebieskie morze, zieleń roślinności i ceglaste kolory dachówek komponują się w oszałamiającą całość:


Na murach zlokalizowanych jest kilka baszt, z każdej widok powala:






Podobno ten parking jest darmowy ale pani w kasie radziła nam tu nie parkować:






















Woda w morzu lazurowa, przepiękna:




Zieleń jakaś taka zielona choć klimat tu jej nie rozpieszcza, szczególnie w lecie jest mało opadów:

A te wszystkie krzewy kwitną całe lato i jest tak pięknie. To chyba oleandry:



CDN

Po kilkudniowym pobycie w głębi Słowenii przybywamy na jej wybrzeże. Długość linii brzegowej całego państwa to mniej niż 50 km. Jest tu kilka miasteczek wartych uwagi, My rozpoczynamy od Koper, z włoskiego Capodistria. Miasto ma historię związaną z Włochami co da się zauważyć przede wszystkim w wyglądzie i architekturze. Od 1954 r miasto znalazło się w obrębie Jugosławii, pełni dziś rolę turystyczną i handlową - znajduje się tu jedyny w Słowenii port handlowy.
Ale po kolei...
Parkujemy za pomocą aplikacji EasyPark i udajemy się na spacer po miasteczku:

Mijamy budynek urzędu miejskiego:








Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Koprze:


Pałac Pretorów:


Uliczki wokół Titov Trg:

W zachodniej części Słowenii, ok. 50 km na pd - zach od Lubljany położona jest Jaskinia Postojna. Jest to najbardziej znana jaskinia krasowa w Europie, ilość form naciekowych jest przeogromna. Bilet wstępu to koszt 28€ dla osoby dorosłej, audioguide 3,5€ (choć my nie płaciliśmy a wydawali wszystkim po kolei nie pytając czy mamy zapłacone, trzeba było tylko podać język - jest po polsku. Bez audioprzewodnika nie warto zwiedzać bo przewodnik tylko oprowadza i pilnuje). Wejścia są co godzinę. Czas zwiedzania jaskini to około 1h30min.


W tym budynku kupujemy bilety (można płacić kartą):




Tu można się posilić, my pijemy kawę i jemy ciacho:


Jest też hotel:


Po tych schodkach kierujemy się do wejścia do jaskini:


Warto wziąć polara, kurtkę gdyż jest po prostu zimno (ok. 8 st C), chłód jest szczególnie odczuwalny podczas jazdy kolejką:



CDN

Z wielkim żalem opuściliśmy Alpy Julijskie i wpadliśmy na kilkugodzinny trip po stolicy Słowenii. Stolica powitała nas piękną pogodą i mimo że były to godziny poranne to temperatura była już naprawdę wysoka i raczej nie sprzyjała zwiedzaniu jakiegokolwiek miasta. Dzięki temu, że była to niedziela więc na ulicach było raczej pustawo dzięki czemu nie musieliśmy przebijać się przez tłumy.

Parkujemy w pobliżu Placu Kongresowego, gdzie akurat odbywają się wieczorami projekce festiwalu filmowego:


Przechodzimy koło klasztoru Urszulanek...


...budynku Uniwersytetu...









...budynku Fiharmonii Słoweńskiej...















CDN

Za miejscowością Bovec, tuż przy drodze, za mostem na rzece Boka kierując się oznaczeniami dochodzimy do punktu widokowego na Slap Boka. Wodospad składa się z dwóch części i w sumie ma wysokość 136 m co daje mu miano najwyższego w Słowenii:

Tak widać wodospad z mostu:


Kierujemy się za znakami:


















Podobno można dojść jeszcze do lepszego punktu widokowego (teraz doczytałem) ale na tym na którym byliśmy było dosyć tłoczno i nie zauważyłem jakiejś ścieżki. No cóż, trudno...następnym razem...

Na trasie Ruskiej Drogi tuż za Kranjską Gorą warto chwilkę zatrzymać się i rozprostować nogi spacerując wokół malutkiego jeziorka. Jezero Jasna jest sztucznym jeziorem utworzonym na dwóch potokach Velika Pišnica i Mala Pišnica. Jeziorko pięknie wkomponowało się w krajobraz i  na pierwszy rzut oka nie wygląda na sztuczne. Można tu pospacerować, powędkować, coś zjeść i przenocować.











Woda krystalicznie czysta ale zimna:


Jezioro jest płytkie i ma fajny kolor wody:




CDN

Ruska Droga została wybudowana w okresie I wojny światowej jako obiekt o znaczeniu strategicznym w czasie toczonych tu działań wojennych. Do budowy drogi wykorzystano rosyjskich jeńców wojennych stąd nazwa drogi.
Droga prowadzi od Kranjskiej Gory (810 m n.p.m.) poprzez Przełęcz Vršič (1611 m n.p.m.) i do Trenta (620 m n.p.m.). Na odcinku 24 km znajduje się 50 spektakularnyc zakrętów - serpentyn. Zakręty są odpowiednio ponumerowane i oznaczone numerami z wysokością n.p.m. Na drodze panował spory ruch - aut, motocykli i rowerów.

Droga jest wyasfaltowana i o dobrej nawierzchni, często musimy mijać rowerzystów:


W czasie budowy drogi pod lawiną zostało pogrzebanych 100 rosyjskich więźniów, na zdjęciu pozostałości nagrobków:


Na zdjęciach drewniana kaplica poświęcona rosyjskim jeńcom wojennym, zmarłym podczas budowy Ruskiej Drogi w 1916 r.









CDN