Miasto w północno-zachodniej Bułgarii, w obwodzie Montana, w zachodniej Starej Płaninie, nad rzeką Ogosta. Zajeżdżamy tutaj w powrocie do domu. W zasadzie wybór pada w znany sposób - obracamy globusem i przykładamy palec. Czasem taki spontan przynosi zaskakujące efekty. Tak jest tym razem. Wybor okazuje się strzałem w dziesiątkę.

Cytując wikipedię "Produkcja kilimów w Cziprowci rozwinęła się na początku XVIII wieku. Kilimy tkane są do dziś w tradycyjny sposób – mężczyźni zajmują się gręplowaniem i farbowaniem włóczki a tkaniem – na krośnie pionowym – kobiety. Do farbowania używane są głównie farby pochodzenia naturalnego z liści i kwiatów lokalnych roślin i kory drzew.
Tkaczki produkują ok. 2–3 m2 na miesiąc. Kilimy są utrzymane w stonowanych, pastelowych kolorach, pokryte motywami geometrycznymi i symbolicznymi, np. ptaków, kwiatów w doniczkach. W użyciu jest 25 różnych motywów. Gęsto tkane, dwustronne kilimy używane są jako dywany, a każda strona utrzymuje kolory i jakość przez ok. 30 lat.
W 2014 roku tradycja produkcji kilimów z Cziprowci została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO"

Miasteczko nie leży na głównym szlaku turystycznym i w zasadzie poza autochtonami to jesteśmy tu sami. Spacerujemy wywołując małe zainteresowanie. W muzeum pani bileterka musiała oderwać się od ważnych obowiązków i sprzedać nam bilety.

No to ruszamy:

Nowy wątek, bo nowa metoda płatności za granicą.
Na razie z bólami wprowadzana w Millennium i PKO BP, ale ma szansę na upowszechnienie się we wszystkich bankach uczestniczących w organizacji Polski Standard Płatności.

Płaci się (a raczej płacić będzie, bo nawet w tych dwóch wymienionych bankach słychać skargi "a u mnie nie ma" co mogę osobistym doświadczeniem potwierdzić) telefonem z funkcją NFC w każdym terminalu obsługującym karty Mastercard.
Przy czym po stronie użytkownika nie jest wymagane posiadanie czy "podłączanie" żadnej karty. To BLIK jest kartą.
Dla nas istotne, że płatności zagraniczne są przeliczane po kursie Mastercard bez prowizji.

Fpisujcie swoje doświadczenia

Trochę musztarda po obiedzie, ale w przyszłym roku może się przydać. Kraje Bałkanów Zachodnich - Serbia, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra i Macedonia (Kosowo podobno też) podpisały umowę roamingową "roam like at home" w typie tej unijnej obowiązującą od 1 lipca tego roku. Mając kartę sim dowolnego operatora z tych państw nie skoszą nas jak za zboże w pozostałych i nie trzeba kombinować osobno z zakupem karty sim w każdym z tych państw. O tyle istotne, że w Serbii i BIH kupienie prepaida nie wymaga rejestracji. Nie wiem jak wygląda spawa z Kosowem (tu też jest obowiązkowa rejestracja karty) w relacji z Serbią, ale podobno jakoś się dogadali.

Szumen to miasto, które wielokrotnie mijaliśmy w drodze powrotnej z Bułgarii. Frapowało nas
szczególnie jedno miejsce - monumentalna bryła pomnika "Twórcy państwa bułgarskiego", który przedstawiłem w osobnym wątku. Do miasta zajechaliśmy na nocleg i po obejrzeniu transformersów udaliśmy się na spacer. Naszym celem był meczet Tombuł Dżamija gdyż w Szumenie znajduje się liczna społeczność muzułmańska. To co zobaczyliśmy w mieście to było po drodze do meczetu i nasze spojrzenie na miasto będzie wybiórcze i niepełne. Poniżej fotorelacja.

Szukam osoby, która pomoże w założeniu spółki z o.o. w Bułgarii, najlepiej w Sofii.

Wysoko nad miastem Szumen w 1981 roku w 1300 rocznicę utworzenia państwa wybudowano monumentalny pomnik w celu upamiętnienia władców bułgarskich:  Asparucha, Terweła, Kruma Zwycięzcy, Omurtaga, Borysa I Michała oraz Symeona I Wielkiego. Bryły postaci mają charakterystyczne, kanciaste wykończenie stąd potocznie nazywane są transformersami. A wam jak się to podoba?

No właśnie, na jakim etapie jest BG w drodze do przyjęcia Euro?

Około 10 km przed miastem Szumen, w powrotnej drodze do domu zajeżdżamy aby obejrzeć ruiny twierdzy Weliki Presław (Велики Преслав).

Od 894 r. stolica Bułgarii, przeniesiona tutaj z pogańskiej Pliski, która stała się miejsciem antychrześcijańskiej rewolty księcia Włodzimierza Rasate (889-893). Na przełomie IX i X w. znaczący ośrodek administracyjny, gospodarczy i kulturalny pierwszego państwa bułgarskiego. Po sprowadzeniu przez cara Symeona I (893-927) uczniów Cyryla i Metodego powstała tutaj szkoła piśmiennicza, znana pod nazwą szkoły presławskiej. Powstały tu liczne budowle, wznoszone w stylu wzorowanym na najlepszych osiągnięciach bizantyjskich. Największym osiągnięciem jest tzw. Okrągła Cerkiew, zwana czasem Złotą - była to rotunda z dwunastoma marmurowymi kolumnami i półokrągłymi konchami symbolizującymi dwunastu apostołów. Od strony zachodniej zbudowany był natomiast trójdzielny narteks z dwiema wieżami. W mieście znajdowało się również wiele innych kościołów i klasztorów, z których najbardziej znany to Patlejna (pod wezwaniem św. Pantelejmona) słynący z warsztatów produkujących ceramikę malowaną.

Po zdobyciu miasta przez wojska bizantyjskie w 972 r. miasto zostało zniszczone i już nigdy nie wróciło do poprzedniej świetności. wiki

Po wejściu trochę zaskakuje nas skala rekonstrukcji. W zasadzie sporo budynków jest odtworzonych, miejscami twórcy odbudowania tego miejsca po prostu przesadzili. W niektórych miejscach wygląda to jakby mury wzniesiono niedawno i to jeszcze z taniego materiału. Gdzieniegdzie straszy ułożona współczesna terakota.

Do tej wioski trzeba koniecznie zajrzeć. Przynajmniej na chwilę. Po to żeby poczuć smak prawdziwej Bułgarii. Co prawda takiej, która powoli zanika, czasami pachnie polską Cepelią ale    każdy miłośnik bałkańskich klimatów powinien się tu zameldować.
Meldujemy się i my i to nawet z noclegiem. Taniutkim bo ok. 120 zł, w odnowionej bułgarskiej chacie. Po krótkim odświeżeniu się ruszamy "w miasto". Każda chata a jest ich tu całkiem sporo jest przepiękna i każde zrobione zdjęcie jest godne uwagi. Także dzielę się z Wami urokiem tego magicznego kawałka Bułgarii:

W drodze do Żerawnej zajeżdżamy do miejscowości Kotel. W zasadzie zwiedzamy dzielnicę Gałata, w której znajdują się drewniane z kamienną przybudówką domki w stylu kamczijskim. Dzielnica przetrwała pożar jaki strawił miasteczko pod koniec XIX wieku. Reszty miejscowości nie penetrujemy.

Chodząc uliczkami miasta ma się wrażenie jakby czas stanął tu w miejscu, uliczki wybrukowane lub nie, niektóre domki opuszczone gdyż nie mają już współczesnych udogodnień a młodzi wolą żyć wygodniej.

Poniżej fotorelacja: